Ρεπορτάζ-Επιμέλεια: Καλλιόπη Παπανικολάου
Κάθε ένας άνθρωπος και ένα διαφορετικό χρώμα. Θα μπορέσουμε να το ανακαλύψουμε ή θα βολευτούμε στην αρχική εικόνα που έχουμε για τον απέναντι μας;
Σάββατο 9 Μαρτίου και ώρα 7 η δημόσια κεντρική βιβλιοθήκη της πόλης των Σερρών «πλημμύρισε» από κόσμο. Πλήθος κόσμου, γυναίκες κυρίως ανεξάρτητου ηλικίας συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν την παρουσίαση βιβλίου με τίτλο «Τα χρώματα που εσείς μου μάθατε» της καταξιωμένης κλινικής ψυχολόγου Άννα Κανδαράκη. Η συγκεκριμένη εκδήλωση διοργανώθηκε από το κίνημα «μαζί πιο δυνατές» πρωτοβουλία της βουλευτής των Σερρών της Νέας Δημοκρατίας Αραμπατζή Φωτεινή, συντονίστρια ήταν η Μαρία Αραμπατζή έχοντας ως στόχο μια ζεστή -αληθινή κουβέντα .
Η στιγμή αυτή για εκείνη ήταν πολύ συγκινητική διότι το -περισσότερο- κοινό αποτελούνταν από γυναίκες που συγκεντρώθηκαν για να ακούσουν άλλες γυναίκες . Ένα γυναικείο κοινό που η μια θαυμάζει ,εκτιμά, καμαρώνει ,αναδεικνύει την άλλη . «Πόσο σημαντικό που σπάμε τόσο ανόητα ,παλαιικά και μη αληθινά στερεότυπα ,όπως η λανθασμένη αντίληψη ότι δε μπορούν να υπάρχουν δύο δυναμικές γυναίκες μέσα στην ίδια οικογένεια». Η Άννα μας υπενθύμισε πόσο πολύ άδικο είναι ότι έχουμε εκπαιδευτεί από πολύ μικρές να συγκρινόμαστε μεταξύ μας ,να αμφισβητούμε η μια την άλλη ,να κρίνουμε πάρα πολύ η μια την άλλη . Συμπληρώνει ότι «έχουμε μεγαλώσει σε σπίτια που οι γονείς μας από τη δική τους αγωνία ,οι μαμάδες μέσα από το δικό τους το έλλειμμα μπαίνουν κυρίως να μας συγκρίνουν «πως είναι η ξαδέρφη;, πως είναι η αδερφή;» .Πόσο άδικο είναι ότι εξελισσόμαστε με αυτό τον τρόπο; «Είναι άδικο γιατί τελικά αν ενωθούμε και σπάσουμε αυτή την αγωνία για το πώς μας κρίνουν ,το πως μπαίνουμε να δούμε αυτό το έλλειμμα της διπλανής και να επουλώσουμε μια δική μας αγωνία ,μια δική μας πληγή, τότε μπορούμε να κάνουμε θαύματα.» Το βιβλίο της μπορεί να είναι πολύ μικρό στις σελίδες αλλά έχει μεγαλώσει από την αγάπη του κόσμου ,η διαπίστωση έγινε από τα μηνύματα που έχει λάβει η συγγραφέας. Εξομολογήθηκε πως για να γράψει το βιβλίο «τα χρώματα που εσείς μου μάθατε» έκανε πάνω από 2 χρόνια διότι είναι εκπαιδευμένη από τον τρόπο που κάνει ψυχοθεραπεία και από τον τρόπο που μιλάει είναι άμεση. Η αρχή του βιβλίου ξεκίνησε κυρίως βλέποντας τον πόνο, την δυσκολία ,την αλήθεια του κόσμου που πηγαίνει ανοίγεται, εμπιστεύεται και τιμά την συγγραφέα-κλινική ψυχολόγο μέσα στις θεραπευτικές αίθουσες . Εξηγεί πως έβλεπε κόρες που αργότερα έγιναν μητέρες με πόση δυσκολία ,με πόσο φόβο και με πόση αγωνία έλεγαν «εγώ δε θέλω να μεταφέρω τα ίδια τραύματα, τις ίδιες αγωνίες στο δικό μου το παιδί» . Με αφορμή το βιβλίο έχει ανοίξει η ψυχή και στους άντρες τους επιτρέπεται να συνδέονται με το συναίσθημα τους , να μη φοβούνται να μιλήσουν Γι’ αυτό που νιώθουν ,να σπάσουν αυτά τα επίσης ανόητα στερεότυπα που λένε «οι άντρες δε κλαίνε» ,εμείς θέλουμε και οι άνδρες να κλαίνε ,να νιώθουν ,να μοιράζονται, να φοβούνται . «Δεν είναι γενναίος εκείνος ο οποίος δεν φοβάται ,γενναίος είναι εκείνος ο οποίος ακριβώς επειδή φοβάται τολμάει» οπότε θέλουμε άνδρες οι οποίοι τολμούν να συνδεθούν με το συναίσθημα τους ,να αγαπήσουν ,να μοιραστούν ,δεν κουκουλώνονται ,δεν φοβούνται ,μοιράζονται και θέλουν να συμμετέχουν και εκείνοι στο μεγάλωμα . Πλέον οι νέοι σύζυγοι της εξομολογούνται ότι δε θέλουν να έχουν μια τυπική σχέση με τα παιδιά τους όπως είχαν οι ίδιοι τους και μεγάλωναν μόνο με τη μητέρα τους . Επί της ουσίας το βιβλίο μιλάει για τις σχέσεις ,αυτός ήταν ο σκοπός και ο στόχος ,να φωτίσει όσο το περισσότερο η συγγραφέας είτε με τους ανθρώπους που έχει επιλέξει μα προχωράει ,είτε γονείς που τους έχει μέσα της .»Αν δεν ψάξουμε, αν δεν καταλάβουμε, αν δεν ξανά τακτοποιήσουμε ,έχουμε καταγράψει μέσα μας ,είμαστε καταδικασμένοι σε κάποιες φορές, ευλογημένοι σε κάποιες άλλες να τα ξανά ζήσουμε» . Ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία μέσα από το βιβλίο διαβάσει και να βρει κάποια δικά του κομμάτια ,ίσως να πιάσει το νήμα από την αρχή για να ξανά τακτοποιήσει κάποια πράγματα μέσα του με τη μαγική λέξη που η ψυχολόγος αγαπά πολύ « ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ» . Στη συνέχεια οι ακροατές άκουσαν ένα κεφάλαιο που επέλεξε η συγγραφέας, το ασημί. Μέσα σε αυτό το κεφάλαιο τεκμηριώνεται ο θεσμός του παλαιού οικογενειακού τύπου οικογένειας που πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η απόμακρη συμπεριφορά με η dr Κανδαράκη σχετικά με το βιβλίο της δήλωσε «κάνει μια γενναία βουτιά στη ανθρώπινη ψυχή ,για να μπορέσουμε, όχι να θεραπευτούμε, αλλά να καταλάβουμε κάποια πράγματα, ίσως να ανακουφιστούμε γιατί από πίσω έχει πάντοτε τρυφερότητα και αγάπη». Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης το κλίμα ήταν υπέροχο,ο κόσμος άκουγε με προσοχή τις ομιλήτριες ,άκουσε, αφουγκράστηκε, ταυτίστηκε και ένιωσε ανακούφιση με τις ιστορίες αλλά και τα ενθαρρυντικά λόγια που κρύβονταν σε αυτές.
Έπειτα η βουλευτής των Σερρών Αραμπατζή Φωτεινή είπε «αισθάνομαι πάρα πολύ χαρούμενη που η Άννα ,η φίλη Άννα ,όχι μόνο δική μου αλλά και όλων των Σερραίων ,ιδίως των γυναικών ,βρίσκεται κοντά μας για να παρουσιάσει το πραγματικά καταπληκτικό βιβλίο της ,το λέω και το έχω διαβάσει,όλα αυτά τα οποία περιέγραψε η Άννα είναι πολύ μετριοπαθώς ελεγμένα . Την ευχαριστώ ,και είμαι σίγουρη ότι θα έχουμε μια πολύ ωραία κουβέντα μέσα, μια μέρα μετά την μέρα την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας .» Τέλος το κοινό μπορούσε να ρωτήσει οτιδήποτε και να εκφράσει απορίες που προέκυπταν από την όμορφη συζήτηση -παρουσίαση, να συνομιλήσει με την dr Άννα Κανδαράκη ,να βγάλει φωτογραφίες και να πάρει το υπογεγραμμένο της βιβλίο με αφιέρωση .
Add Comment